پیچ خوردگی مچ پا

پیچ خوردگی مچ پا به صورت استرس ویا کشیدگی زیاد درقسمت خارجی مچ پا رخ می دهد.که می تواند از یک کشیدگی لیگامان تا پارگی کامل باشد.

علائم پیچ خوردگی مچ پا شامل:

• تورم مچ پا
• کبودی در قسمت خارجی مچ پا

درمان کلاسیک پیچ خوردگی مچ پا شامل:

• استراحت
• گذاشتن یخ
• بانداژ فشاری
• بالا نگه داشتن اندام

این درمان باعث کاهش التهاب و تورم مچ پا میشود. البته جهت بهبود و ترمیم لیگامان نیاز به بی حرکتی در بوت می باشد.

در موارد آسیب خفیف می توان از بریس استفاده کرد و وزن گذاشتن اندام در تحمل بیمار امکان پذیر است.

بدنبال دوره بی حرکتی، تقویت عضلات اطراف مچ پا بخصوص تاندونهای پرونئال جهت جلوگیری از پیچ خوردن مجدد ضروریست.

نکته مهم طی فیزیوتراپی انجام دادن ورزشهای تعادلی جهت بهبود حس عمقی می باشد، در صورت عدم انجام ورزش های تعادلی علی رغم بهبودی کامل رباط مچ پا ،ممکن است پیچ خوردگی ادامه پیدا کنند.

معمولاً به بیماران توصیه می‌کنیم که حداقل به مدت ۳ تا ۴ ماه از بوت یا کفش های ساق دار استفاده کنند.

در صورتی که بیمار دچار پیچ خوردگی های مکررشود و یا احساس درد حین راه رفتن دو تا سه ماه بعد از آسیب داشته باشد،نیاز به بررسی های بیشتر شامل سی تی اسکن و ام آر آی دارد. تا بتوان عوارض ناشی از پیچ خوردگی مچ پا شامل مشکلات داخل مفصل، ضایعات غضروفی، سیاه شدگی غضروف مفصل یا ضایعه اوستؤکندرال را تشخیص داد.

در نهایت در صورت وجود درد ۲ الی ۳ ماه پس از آسیب‌ و وجود علائم پیچ خوردگی های مکرر، ممکن است در صورت صلاحدید جراح نیاز به جراحی باشد.